هشتگ های داغ:
ما دراين مقاله به بررسی کارت هوشمند در تجارت الکترونیک پرداخته ایم. اكنون سال هاست كه كارت هوشمند با پيشرفت روز افزون فناوري اطلاعات به عنوان بعد جديد زندگي بشري مطرح شده است. ظهوركارت هوشمند به همراه توسعه ي پردازش الكترونيكي داده ها در دهه ي 1970 انجم شد. اين کارت ها امكان ذخيره ي اطلاعات و حساب و منطق در يك تراشه ي سيسليكوني به مساحت چند ميلي متر مربع را فراهم کردند. ايده ي جاسازي اين مدار مجتمع در يك كارت شناسايي توسط دو مخترع آلماني به نام هاي Helmut Grotrupp و Jurgen Dethloff در سال 1968 در يك گواهي ثبت اختراع گنجانده شده بود. اين موضوع در سال 1970 در يك گواهي مشابه توسط Kunitaka Arimura از ژاپن دنبال شد. هر چند اولين پيشرفت واقعي در زمينه ي كارت هوشمند در سال 1974 اتفاق افتاد، زماني كهRoland Moreno اختراع كارت هوشمند را به نام خود ثبت كرد.
امروزه کارتهای هوشمند در تعاملات اقتصادی و اجتماعی نقش بسزایی دارند. از جمله کارت های هوشمند می توان به کارتهای هوشمند سوخت، کارتهای اعتباری، کارتهای هوشمند درقالب SIM card، کارتهای هوشمند سلامت، کارتهای حضور وغیاب و…اشاره کرد. این کارتها حاوی کلید خصوصی و سری افراد نیز می باشند. اما طراحی آنها به نحوی است که کلید خصوصی یا هرگز از کارت خارج نشود و به هیچ وجه در اختیار هیچ کس حتی صاحب آن کارت قرارنگیرد و یا انتقال داده های سری تحت شرایط خاص و مکانیزم های احراز هویت انجام شود.
یکی از انواع کارت هوشمند کارت اعتباري می باشد که يک کارت پلاستيکي است که روي آن نام صاحب کارت و شماره آن به صورت برجسته وجود دارد و پشت کارت يک نوار مغناطيسي ديده مي شود که درون خود برخي اطلاعات مهم مثل هويت و آدرس دارنده کارت را از اين اطلاعات هنگام احراز هويت فرد ذخيره کرده است. سيستمهاي مالي کامپيوتري مانند دستگاههاي خودپرداز ATM به منظور برداشت پول استفاده ميکنند. يک کارت اعتباري استاندارد شامل يک عدد 16 رقمي نيز هست که حاوي اطلاعات مهمي درباره نوع کارت، بانک صادرکننده آن و اطلاعات ديگر است. اين شماره براي دارنده هر کارت منحصر به فرد است. از اين شماره براي شناسايي دارنده کارت هنگام انجام معاملات الکترونيکي روي اينترنت نيز استفاده مي شود.
در این بخش نقش کارت اعتباری را در تجارت الکرونیک بیان می کنیم. تجارت الکترونيک انجام کليه فعاليت هاي تجاري با استفاده از شبکه هاي ارتباطي کامپيوتري، به ويژه اينترنت است. تجارت الکترونيک، به نوعي، تجارت بدون کاغذ است. به وسيله تجارت الکترونيک تبادل اطلاعات خريد و فروش و اطلاعات لازم براي حمل و نقل کالاها، با زحمت کمتر و مبادلات بانکي با شتاب بيشتر انجام خواهد شد. شرکت ها براي ارتباط با يکديگر،محدوديت هاي فعلي را نخواهند داشت و ارتباط آنها با يکديگر ساده تر و سريع تر صورت مي پذيرد. ارتباط فروشندگان با مشتريان نيزمي تواند به صورت يک به يک با هر مشتري باشد. به عبارت ديگر، تجارت الکترونيک نامي عمومي براي گستره اي از نرم افزارها وسيستم ها است که خدماتي مانند جستجوي اطلاعات، مديريت تبادلات، بررسي وضعيت اعتبار، اعطاي اعتبار، پرداخت به صورت انلاین گزارش گيري و مديريت حساب ها را در اينترنت به عهده مي گيرند. اين سيستم ها زيربناي اساسي فعاليت هاي مبتني براينترنت را فراهم مي آورند .
مهمترين رکن در تجارت الکترونيک نوع مکانيسم پرداخت است چرا که خريداران و فروشندگان با توجه به ميل شخصي خود يکي از اين نوع روشهاي پرداخت را انتخاب مي کنند. انتخاب روشهاي پرداخت الکترونيکي و حذف واسطه گريها در اين نوع پرداخت موجب شکوفايي اقتصادي و افزايش منافع شده است. اين نوع مکانيسم پرداخت تنها محدود به کشور خاصي نيست بلکه جنبه بين المللي دارد. نکته قابل توجه اين است که نوع مکانيسم پرداخت در تجارت الکترونيک داخلي با تجارت در سطح بين الملل متفاوت است. تجار در تجارت بين الملل از روش پرداختي استفاده ميکنند که منافعشان تامين شود. کارتهاي اعتباري، پول الکترونيکي، کارتهاي حافظه يي، کارتهاي هوشمند و چکهاي الکترونيکي در تجارت بين الملل کارايي ندارند بلکه در تجارت داخلي از اين نوع روشها به جهت صرف هزينه و وقت کم ميتوان استفاده کرد.
